بی گمان زنان در تاریخ اسلام نقش مهم و تعیین کننده ای داشته اند. در صدر اسلام، زنان چون «نسیبه» را مشاهده می کنیم که در جنگ احد به دفاع عملی از رسول خدا (ص) دست زد و در این راه مجروح گردید. نیز در همان جنگ، آنگاه که حضرت امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ بیش از 60 جراحت برداشت، رسول اکرم (ص) دو زن به نام های «سلیم» و «ام عطیه» را مأمور مداوای علی ـ علیه السلام ـ کرد. نقش پر اهمیت حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ را در دفــاع از حریم ولایت علوی هیـچ کس نمی تواند انکار کند.

در انقلاب جهــانی امام عصر ـ علیه السلام ـ نیز زنان نقش مهمی دارند. چنان که حضرت امام صـادق ـ علیه السلام ـ به مفضل بن عمر فرمود:

«حضرت قائم ـ علیه السلام ـ را سینزده زن همراهی می کنند. مفضل پرسید: برای چه؟

حضرت فرمود: مجروحان را مداوا و از بیماران پرستاری می کنند؛ چنان که در زمان پیامبر اکرم (ص) نیز چنین بوده است.»

حضرت باقر ـ علیه السلام ـ در مقام شمارش یاران اصلی امام عصر ـ علیه السلام ـ فرمود:

«سوگند به خدا سیصد و اندی گه در میان آنان 50 زن هستند، در مکه اجتماع می کنند؛ بی آن که قبلاً وعده ای داده باشند. آمدنشان همانند گرد آمدن ابرهای پاییزی ـ ناگهانی ـ است.»