مهدیا!

مهدیا!

سر عاشق شدنم لطف طبیبانه توست.

ورنه عشق تو کجا این دل بیمار کجا؟

کاش در نافله ات نام مرا هم ببری

که دعای تو کجا عبد گنه کار کجا

بهجت عارفان

هر معصیت و فعلی که در دیگران بالفعل است در ما نیز بالقوه وجود دارد! خدا به ما تنبه دهد که اگر در آزمایش قرار گرفتیمُ بد را خوب و خوب را بد نبینیم.

آیت الله بهجت

سالروز ارتحالشان بر شما و امام زمان (عج) تسلیت باد.

امید

هر وقت نا امید از همه جا شدی بدون که کارت درست میشه.

حدیث داریم به عزت و جلال خودم قسم که قطع میکنم امید بنده ای که به غیر من امید داره. امیدمون اگه گوشه دلمون به کسی باشه که کارمون را اون درست کنه خدا حاجت ما رو نمیده.

( برگرفته از سخنان حاج آقا مجتهدی )

غیر مرتبط

هر از گاهی دریا هوس میکنه به ساحلش سری بزنه، مهم نیست ساحل تحویلش بگیره یا نه، مهم اثبات وفاداریه دریاست.

ندا

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست ،
طوفان زده ام راه نجاتی بفرست .
ندا آمد که با زمزمه ی یا مهدی ،
نذر گل نرگس صلواتی بفرست

مداد

در مداد پنج صفت است که اگر به دستشان بیاوری، برای تمام عمرت با دنیا به آرامش

 می رسی
صفت اول
می توانی کارهای بزرگ کنی، اما هرگز نباید فراموش کنی که دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت می کند. اسم این دست خداست. او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش قرار دهد.
صفت دوم
باید گاهی از آن چه می نویسی، دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار، نوکش تیز می شود و اثری که از خود به جای می گذارد، ظریف تر و باریک تر است. پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی، چرا که این رنج ها باعش می شود انسان بهتری شوی.
صفت سوم
مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه، از پاک کن استفاده کنی. بدان که تصحیح یک کار خطا، کار بدی نیست؛ در واقع برای این که خودت را در مسیر درست نگهداری، مهم است!
صفت چهارم
چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست؛ ذغالی اهمیت دارد که داخل چوب است. پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است.
صفت پنجم
مداد همیشه اثری از خود به جای می گذارد. پس بدان از هر کارَت در زندگی ردّی به جای می گذاری. سعی کند حرکات تو هوشیارانه باشد. بدان که چه می کنی

“ایاک نعبد"

خطا از من است، می دانم.

از من که سالهاست گفته ام “ایاک نعبد"

اما به دیگران هم دلسپرده ام

از من که سالهاست گفته ام "ایاک نستعین"

اما به دیگران هم تکیه کرده ام

اما رهایم نکن...

بیش از همیشه دلتنگم

به اندازه ی تمام روزهای نبودنم!